สร้างหลองข้าว

หลังจากปรับพื้นที่ในสวนเรียบร้อยแล้วได้เริ่มสร้างหลองข้าวในที่ดิน จริงๆ หลองข้าวนี้จะกลายเป็นที่สำหรับพักผ่อน จิบชา นั่งเล่น ทำอาหารของเพื่อนๆ เวลามาเที่ยวที่พร้าว พร้าวยังคงเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ ความเชอมโยงระหว่างป่ากับชุมชน ธรรมชาติที่งดงามกับวิถีชีวิต ภูมิปัญญาท้องถิ่นน่าสนใจมาก หลายคนถามว่าทำไมถึงเลือกมาอยู่ที่พร้าว เราเองก็ตอบไม่ได้แต่ถ้าคนที่ถามได้ลองมาเยือนเมืองพร้าวสักครั้ง เปิดหู ตา และจิตสัมผัส เรียนรู้ภูมิปัญญาจากคนในพื้นที่ ประวัติศาสตร์ในพื้นที่ เชื่อว่าจะรักเมืองพร้าวและเข้าใจคำตอบว่าทำไมถึงเลือกเมืองพร้าวเป็นที่สร้างงานศิลปะกับชุมชน
ในที่ดินตอนนี้ยังไม่มีไฟฟ้ามาถึง ดังนั้นช่างที่สร้างหลองข้าวต้องใช้เทคนิค เครื่องมือ และฝีมือในการก่อสร้าง มีด ขวาน เลือยจึงเป็นอุปกรณ์ที่สำคัญในการตัดแต่งท่อนไม้ ช่วงพักกลางวันขณะที่ช่างนอนเล่นบนพื้นอย่างสบายใจ และเรานั่งทานกลางวันฝั่งตรงข้าม จู่ๆ ก็มีงูตัวยาวเลื้อยแสดงตัวมุ่งตรงไปทางช่างที่นอนอยู่บนพื้นใต้ต้นไม้ ด้วยความตกใจและเป็นช่วงช่างจึงรีบวิ่งตะโกนบอกช่างว่า งู งู เลื้อยไปทางช่าง เมื่อช่างได้ยินเสียงเรียกว่า งู ช่างตื่นขึ้นด้วยความเร็วราวถูกไฟช๊อตพร้อมรีบวิ่งตรงเข้าหางูและจับงูสิงที่จะกลายเป็นอาหารมื้อค่ำ น่าสงสารงูที่ถูกจับเหลือเกิน นี่แหละที่เขาเรียกว่าห่วงโซ่อาหาร สุดท้ายจบห่วงโซ่อาหารที่มนุษย์
ตอนกลับตะวันคล้อยลับฟ้าขณะขับรถมุ่งหน้ากลับระหว่างทางมีหมูป่าวิ่งตัดหน้า ตัวโตมากวิ่งได้ช้า น่ารักดี

ในหนึ่งวันได้เห็นและเรียนรู้อะไรมากมาย

ปรับที่ดินสวนพร้าว

วันนี้เข้าไปสวนพร้าวเพื่อดูการปรับสวนพร้าว บริเวณสวนด้านบนสุดเตรียมพื้นที่ย้ายหลองข้าว และปลูกต้นไม้ใหม่ ต้นไม้เดินที่เจ้าของเดิมปลูกไว้มีมะม่วงและลำใย ใช้รถไถสามคันเพื่อปรับพื้นที่และปรับขนาดบ่อให้รู้สึกเป็นธรรมชาติมากขึ้น ในช่วงนี้เองเป็นช่วงที่เก็บมะม่วงออกขาย

Future Food

ช่วงเข้าสู่ฤดูฝนเมืองพร้าวเต็มไปด้วยอาหารที่อุดมสมบูรณ์ เป็นช่วงที่แมลงเล็กๆ ต่างแสดงตนไม่ว่าจะเป็นแมงนูน แมงมัน แมงเม่าและอึ่งอ่างที่ออกมากินแมลง ซึ่งล้วนเป็นอาหารที่อุดมด้วยโปรตีนที่สำคัญของชาวล้านนา ส่วนผักยังมีผักที่น่าสนใจอยู่เต็มไปหมดเช่น ผักกูดก้อง ผักพ่อค้าตีเมีย ผักหวานที่หลงเหลือมาจากช่วงที่ร้อนที่สุดของเมืองเชียงใหม่ที่ผ่านมา เกษตรกรต่างเริ่มเกี่ยวข้าวนาปรัง และเตรียมเก็บมะม่วงต่อไป

Rickettsia

เย็นวันศุกร์ ที่ 4 พฤษภาคม 2555 เข้ารับการตรวจร่างกายโรงพยาบาลเชียงใหม่ราม อาการเริ่มต้นหลังจากสอนเสร็จกลับบ้านมีไข้สูง 38.3c ร่างกายอ่อนเพลีย เข้ามาหาหมอตรวจแล้วจึงสั่งให้นอนที่โรงพยาบาลเพื่อเจาะเลือดเข้าแลปตรวจ เติมน้ำเกลือไป 4 ขวด เจาะเลือดตรวจซ้ำครั้งที่สอง ผลเลือดไม่พบเชื้อไข้เลือดออก ฉี่หนู หมอสันนิษฐานว่าเป็นโรค Rickettsia ที่เป็นเชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่งทำให้เกิดไข้สูง เป็นโรคที่ระบาดในช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพา รู้จักกันในชื่อไข้รากสาดใหญ่ ที่เคยระบาดในค่ายผู้ลี้ภัย ค่ายทหารพื้นที่ที่ยากเข้าถึง โรคนี้เองบางครั้งถูกเรียกว่าว่าโรคนักสังคมศาสตร์ ในปัจจุบันโรคนี้อาจจะเกิดขึ้นจากไรแดง หมัด เห็บ แต่หมอที่ตรวจไม่ยืนยันว่าเป็นโรคนี้รึเปล่า การวินิจฉัยโรคค่อนข้างกำกวม และไม่อธิบายให้ข้อมูลกับผู้ป่วย นอนรักษาตัวอยู่ 4 วัน กว่าอาการไข้จะทุเลาและไม่มีไข้อีก พยาบาลต้องเข้ามาวัดไข้เกือบทุกชั่วโมง

วันหยุดของผมคงได้แต่พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ช่วงนี้อากาศเริ่มเปลี่ยนมีฝนตกลงมาทำให้เมืองเชียงใหม่ชุ่มชื้นขึ้น

เตรียมปลูกต้นไม้ ณ สวนพร้าว

ช่วงวันหยุดวันแรงงาน ชินโกะไปขอต้นไม้จากกรมส่งเสริมการปลูกป่า กรมป่าไม้ เขตอำเภอสันกำแพง ได้ต้นไม้มาหลายต้นเต็มหลังรถ เตรียมเอาไปปลูกที่สวนพร้าวจะได้สวยงามพร้อมรับเพื่อนๆ มาเที่ยวกัน